Η Αληθινή ιστορία είναι μια ακόμη αφήγηση – και κατά συνέπεια (και όπως κάθε αφήγηση) επιμένει πως δεν υπάρχει καμιά (απαίσια όσο και χυδαία) «αληθινή ιστορία» (τι να είναι η αλήθεια;) παρά ανθρώπινες λαχτάρες, άλλοτε εκτεθημένες αυτοφαγικά στο φως κι άλλοτε κρυφές, περιμένοντας στο σκοτάδι. Ίσως γι’ αυτό να στέκομαι απέναντι από την Αΐντα του Βέρντι: Ναι, μεγάλη όπερα, ανεπανάληπτη, μα ελπίζω να υπάρχει και μια άλλη εκδοχή του κόσμου, πέρα τη Marcia των νικητών που περιφέρουν αιχμαλώτους σε απαίσιους θριάμβους.